بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی (HFrEF) معمولاً کاهش عملکرد کلیه را تجربه می کنند، وضعیتی که با پیامدهای بالینی نامطلوب همراه است. علاوه بر این، همچنین بین کاهش میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) طی یک دوره چند ماهه و افزایش خطر مرگ و میر و حوادث قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. مطالعات قبلی بر روی عوامل خطر مرتبط با کاهش کوتاه مدت در eGFR، مانند مواردی که در طول بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی حاد قلبی رخ می دهد، متمرکز شده اند.
یکی از شایع ترین دلایل بستری شدن در بیمارستان با نارسایی حاد قلبی، اضافه بار حجمی است که نشان داده شده است که یک عامل خطر برای نتایج بالینی ضعیف است. میزان بیشتری از احتقان در زمان بستری برای نارسایی حاد قلبی با خطر بالاتر پیامدهای ضعیف قلبی عروقی و کلیوی همراه است. مطالعات قبلی ارتباط بین احتقان زدایی (حذف مایعات) و کاهش خطر مرگ و میر را نشان داده اند.
اطلاعات کمی در مورد عوامل خطر برای کاهش طولی در eGFR در بیماران مبتلا به HFrEF وجود دارد. وندی مک کالوم، MD، ام اسو همکارانش یک تجزیه و تحلیل post hoc از داده های کارآزمایی انجام دادند تا ارزیابی کنند که آیا میزان رفع احتقان در بیمارستان با کاهش طولانی مدت عملکرد کلیه مرتبط است یا خیر. نتایج در گزارش شد مجله آمریکایی بیماری های کلیه [2022;80(1):65-78].
تجزیه و تحلیل از داده‌های کارآزمایی EVEREST (اثربخشی آنتاگونیسم وازوپرسین در مطالعه نتیجه نارسایی قلبی با تولواپتان) استفاده کرد. بیماران واجد شرایط دو یا چند اقدام کلیوی داشتند: یکی در هنگام ترخیص و حداقل یک ارزیابی اضافی کلیه پس از ترخیص.
قرار گرفتن در معرض علاقه نرخ تغییر در بیمارستان در ارزیابی اضافه بار حجمی (پپتید ناتریورتیک نوع B) بود. [BNP]پپتید ناتریورتیک نوع N ترمینال pro-B [NT-proBNP]و نمره تراکم بالینی [0-12]و سرعت تغییر در غلظت همو، از جمله اندازه گیری هماتوکریت، آلبومین و پروتئین کل. پیامد اصلی مورد علاقه بیماری مزمن کلیوی GFR دسته 4 یا 5 (CKD G4-G5) بود که توسط یک eGFR جدید ≤30 میلی لیتر در دقیقه/1.73 متر تعریف شد.2. نتیجه ثانویه مورد علاقه کاهش در eGFR بیش از 40٪ بود.
در مجموع 3500 بیمار که معیارهای واجد شرایط بودن را داشتند در تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین پیگیری 10.1 ماه بود. بیماران در طول دوره پیگیری میانگین هشت اندازه کراتینین داشتند.
بیماران بر اساس شیب BNP و شیب هماتوکریت به چارک طبقه بندی شدند. بیماران در چارک 1 BNP کمترین کاهش سریع و حتی مقداری افزایش (کمترین شیب منفی یا مثبت) را داشتند و بیماران در چارک 4 سریعترین کاهش را در BNP (منفی ترین شیب) داشتند. به طور کلی، 71٪ از بیماران فشار خون بالا، 38٪ دیابت داشتند، و eGFR میانه در هنگام ترخیص 55 میلی لیتر در دقیقه / 1.73 متر بود.2.
اکثر بیماران کاهش در اندازه گیری اضافه بار حجم و افزایش در معیارهای همو غلظت داشتند. آنهایی که کمترین سرعت تخلیه احتقان را داشتند (چرک 1) تمایل داشتند شواهدی از بیشترین اضافه بار حجمی داشته باشند، با BNP پایه و NT-proBNP بالاتر در تصادفی‌سازی و امتیاز تراکم بالاتر. آنها همچنین تمایل به هماتوکریت، آلبومین و پروتئین کل کمتری داشتند. هیچ تفاوتی در تخلیه eGFR در بین بیماران با کاهش سریعتر یا کمتر سریع BNP یا هماتوکریت وجود نداشت.
یک رابطه خطی بین نرخ کاهش بیشتر BNP، NT-proBNP و امتیاز تراکم با خطر کمتر بروز CKD G4-G5 وجود داشت. ارتباط بین کاهش سریعتر BNP و خطر کمتر برای CKD G4-G5 در هر دو تجزیه و تحلیل تنظیم نشده و تعدیل شده وجود داشت. نسبت خطر تعدیل شده (aHR) برای حادثه CKD G4-G5 0.68 (95% فاصله اطمینان (CI)، 0.58-0.79) بود.
در مقایسه با چارک با کمترین کاهش در BNP، چارک‌هایی با کاهش سریعتر با خطر کمتری برای رسیدن به CKD G4-G5 مرتبط بودند. این الگو برای NT-proBNP مشابه بود. همچنین ارتباطی بین کاهش سریعتر امتیاز تراکم و خطر کمتر برای حادثه CKD G4-G5 (HR، 0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI، 0.71-0.94) به ازای هر کاهش انحراف استاندارد (~1 امتیاز) در هفته وجود داشت. پس از تعدیل امتیاز تراکم پایه، این ارتباط قوی‌تر شد.
برای پیامد ثانویه، ارتباط بین شیب کاهش BNP، NT-proBNP، و امتیاز تراکم مشابه بود. ارتباط بین نرخ کاهش بیشتر در BNP، NT-proBNP، و نمره تراکم و خطر کاهش کمتر در eGFR بیش از 40٪ وجود دارد.
در هر دو تجزیه و تحلیل تنظیم نشده و تنظیم شده، یک رابطه خطی بین نرخ بیشتر افزایش هماتوکریت، آلبومین و پروتئین کل با خطر کمتر بروز CKD G4-G5 وجود داشت. در آنالیزهای تعدیل نشده، روندی به سمت افزایش سریعتر هماتوکریت وجود داشت که با خطر کمتری برای بروز CKD G4-G5 همراه بود. این ارتباط قوی‌تر شد و در تجزیه و تحلیل‌های تعدیل‌شده به اهمیت آماری رسید (HR تعدیل‌شده، 0.73؛ 95٪ فاصله اطمینان (CI، 0.64-0.84) به ازای هر انحراف استاندارد (~1٪) افزایش هماتوکریت در هفته.
در مقایسه با چارک با کندترین افزایش هماتوکریت، ارتباط بین چارکی با افزایش سریعتر و خطر کمتر رسیدن به CKD G4-G5 وجود داشت. الگوی آلبومین و پروتئین کل مشابه بود.
نویسندگان به برخی محدودیت‌ها برای نتایج تجزیه و تحلیل اشاره کردند، از جمله احتمال مخدوش‌سازی باقی‌مانده، و فقدان داده‌ها در مورد پارامترهای کلیوی مانند آلبومینوری یا تیتراسیون دوز مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین/مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II.
به طور خلاصه، محققان گفتند: «در میان بیماران مبتلا به HFrEF، نرخ سریع تر احتقان در طول بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی حاد قلبی با کاهش خطر کاهش عملکرد کلیه در آینده مرتبط بود. یعنی کاهش سریعتر BNP، NT-proBNP و امتیاز احتقان بالینی یا نرخ‌های سریعتر احتقان، بیماران مبتلا به HFrEF را در معرض خطر کاهش عملکرد کلیه در آینده قرار نمی‌دهد.
امتیاز غذای آماده
- در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته، رفع احتقان با بهبود نتایج بقا همراه است، اما ممکن است با کاهش میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی همراه باشد.
- محققان نتایج یک مطالعه را برای بررسی اینکه آیا میزان رفع احتقان در بیمارستان با کاهش طولانی‌مدت عملکرد کلیه مرتبط است، گزارش کردند.
- نتایج مطالعه نشان داد که هیچ ارتباطی بین رفع احتقان سریعتر در بیماران مبتلا به نارسایی حاد قلبی و خطر پیامدهای نامطلوب کلیوی وجود ندارد.