محققان ایمنی و اثربخشی دو ضد انعقاد مستقیم خوراکی (DOACs)، apixaban و rivaroxaban را در برابر وارفارین برای مدیریت فیبریلاسیون دهلیزی و ترومبوز وریدی در بیمارانی که اخیراً تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته‌اند، مقایسه کردند.
نویسنده اصلی این مطالعه، کوشال نایک، گزارش داد که apixaban و rivaroxaban پروفایل ایمنی مشابهی نسبت به گروه مشابهی از بیماران تحت درمان با وارفارین داشتند. یافته های مطالعه در مجله جراحی قلب.
Apixaban و Rivaroxaban قابل مقایسه با وارفارین
این مطالعه همگروهی گذشته نگر شامل 97 بیمار در گروه DOAC و وارفارین بود. همه شرکت کنندگان 18 سال یا بالاتر بودند و در مدت 7 روز پس از انجام عمل جراحی قلب، در حالی که ریواروکسابان، آپیکسابان یا وارفارین مصرف می کردند، مرخص شدند.
نقطه پایانی اولیه مطالعه، بروز خونریزی عمده، بر اساس معیارهای انجمن بین المللی ترومبوز و هموستاز (ISTH)، در طول بستری شدن در بیمارستان و به مدت 30 روز پس از ترخیص یا تا اولین ویزیت پیگیری بود.
بر اساس این گزارش، در مجموع 4 (4.1%) بیمار در گروه‌های آپیکسابان یا ریواروکسابان در مقایسه با 2 بیمار (2.1%) در گروه وارفارین، حوادث خونریزی عمده‌ای داشتند.پ=.68). علاوه بر این، نویسندگان اشاره کردند که هیچ بیمار در گروه‌های DOAC یک رویداد ترومبوتیک را تجربه کردند، در حالی که 2 بیمار (2.1٪) در گروه وارفارین این رویداد را تجربه کردند.پ=.5).
نویسندگان در نهایت به این نتیجه رسیدند که “هیچ تفاوت آماری معنی داری در خونریزی عمده ISTH یا حوادث ترومبوآمبولی بین دو گروه وجود ندارد.”
Naik و همکاران، یافته‌های امیدوارکننده‌شان در مورد DOACs بر نیاز به آزمایش‌های آینده‌نگر برای تأیید ایمنی و آپیکسابان و ریواروکسابان در بیمارانی که اخیراً تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته‌اند، تأکید کردند.
مرتبط: مقایسه LAAO و غیر ویتامین K OAC در NVAF