ویراستار عزیز
از شما برای تأکید بر نیاز بریتانیا به یک استراتژی غذایی بهتر و ملی متشکریم.[1]
امروز انتشار “بهایی که ما می پردازیم – تاثیر اجتماعی بحران هزینه زندگی” توسط مرکز ملی تحقیقات اجتماعی را شنیدم.[2] شیب های اجتماعی برای بسیاری از جنبه های این گزارش دیده بان جامعه، با تأثیر شدیدتر از بحران فعلی بر خانواده های فقیرتر یا جمعیت های محروم (مانند اقلیت قومی بنگلادشی یا افراد دارای معلولیت) واضح است. من به ویژه از توصیف ناامنی غذایی بریتانیا در سال 2023 نگران بودم.
• 47 درصد از مردم (و نسبت بالاتری از بزرگسالان جوانتر و آنهایی که تأمین مخارج زندگیشان بسیار دشوار است) غذای سالم کمتری می خوردند.
• نه درصد از مردم در ماه گذشته غذای خود را تمام کرده بودند و قادر به خرید بیشتر نبودند و 13 درصد وعده های غذایی خود را حذف کردند یا حجم وعده های غذایی خود را کاهش دادند.
اگر جمعیت بریتانیا حدود 68 میلیون نفر است، ماه گذشته بیش از 6 میلیون نفر هم انبار خالی و هم کیف خالی را تجربه کردند. بی عدالتی اجتماعی به دلیل زنجیره تامین مواد غذایی ضعیف و سیستم های توزیع ناموفق تشدید می شود. سیاستگذارانی که «استراتژی غذایی بهتر» را توسعه می‌دهند، باید همه آن کیف‌های خالی را در نظر بگیرند.
[1] Mahase E. رژیم غذایی افراد زیر 5 سال در بریتانیا با استانداردهای توصیه شده مطابقت ندارد. BMJ 2023؛ 382: p1570
[2] NatCen. قیمتی که می پردازیم – تأثیر اجتماعی بحران هزینه زندگی. لندن، 2023. گزارش کامل در دسترس آنلاین https://natcen.ac.uk/sites/default/files/2023-07/Society%20Watch%202023_…