محققان به رهبری Birgit Geurts، یک کارآزمایی بالینی را برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی مهارکننده PD-L1، دوروالوماب، در درمان تومورهای مختلف نقص تعمیر عدم تطابق (dMMR) یا تومورهای ناپایدار ریزماهواره (MSI-H) انجام دادند. جمعیت پروتکل کشف مجدد دارو.
به گفته محققان، دوروالوماب نمایه ایمنی و کارایی مطلوبی در تومورهای جامد پیشرفته dMMR یا MSI-H از بیمارانی که به شدت از قبل درمان شده بودند و قبلاً تمام گزینه‌های مراقبت استاندارد دیگر را خسته کرده بودند، نشان داد.
با این حال، نویسندگان به بیمارانی با بار متغیر ساختاری بالا (SV) اشاره کردند، HOW1 جهش‌های تغییر چارچوب، و بیان کم IFN-γ با کاهش نرخ پاسخ بالینی همراه بود. یافته ها در منتشر شد سرطان BMC.
نقطه پایانی اولیه میزان دستیابی بیماران به یک مزیت بالینی بود که به عنوان پاسخ عینی (OR) یا بیماری پایدار برای 16 هفته یا بیشتر تعریف شد. نویسندگان در مجموع 26 شرکت کننده را با 10 نوع مختلف سرطان ثبت نام کردند که از این تعداد 2 نفر واجد شرایط برای تجزیه و تحلیل اولیه نبودند.
بر اساس این گزارش، 13 نفر (50%) از 26 بیمار دارای مزیت بالینی دوروالوماب بودند که 7 نفر (27%) OR بودند. محققان خاطرنشان کردند که 11 نفر (42٪) باقی مانده از 26 بیمار بیماری پیشرونده را نشان دادند. جمعیت متوسط بقای بدون پیشرفت 5 ماه (95% فاصله اطمینان (CI) 2-نرسیده) و میانگین بقای کلی 14 ماه (95% فاصله اطمینان (CI) 5-عدم رسیده) داشتند.
نویسندگان خلاصه کردند: «Durvalumab در بیمارانی که قبلاً تحت درمان با تومورهای جامد پیشرفته dMMR/MSI-H قرار داشتند، پاسخ‌های پایداری ارائه می‌کرد. آنها افزودند که یافتن مکانیسم‌های مقاومت بالقوه، اعتبار در مطالعات بزرگ‌تر را تضمین می‌کند.
اخبار اخیر در انکولوژی را بیشتر بخوانید