ویراستار عزیز،
آیا می توانم نظر یک بیمار و پزشک بازنشسته را ارائه دهم؟
Bretthauer و Kalager در این بحث که خطر مطلق بیماری و اثرات مطلق درمان باید بخشی از اطلاعات ارائه شده به بیماران باشد، نکته ای دارند. در مورد خانم اولسن خیالی، استاتین ها ممکن است خطر یک رویداد قلبی عروقی را از 6٪ به 3٪ کاهش دهند.
با این حال، به نظر می‌رسد که این امر با کاهش ریسک نسبی (50%) تکمیل شود، زیرا این امر به روشنی توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان این ریسک خاص را کاهش داد. این خطر حتی می تواند با تغییرات همزمان در شیوه زندگی کاهش یابد.
باید به بیماران در مورد خطر عوارض جانبی گفته شود. با این حال، اطلاعات ارائه شده توسط Bretthauer و Kalager ممکن است گمراه کننده باشد، زیرا به نظر می رسد کاهش خطر بیماری قلبی عروقی (از 6٪ به 3٪) با خطر حتی بیشتر عوارض جانبی خنثی شود: 5٪ خطر درد عضلانی و 10 درصد خطر مشکلات گوارشی
باید اطلاعات بیشتری در مورد فراوانی که حوادث قلبی عروقی با عواقب شدید یا غیرقابل برگشتی مانند مرگ یا ناتوانی همراه است، وجود داشته باشد، برخلاف ماهیت معمولاً خفیف عوارض جانبی استاتین. همچنین لازم به ذکر است که عوارض جانبی استاتین ها را می توان با تغییر دوز یا تغییر استاتین یا با قطع آن کنترل کرد.
آیا واقعاً می‌توانیم هزینه‌های یک NHS گران‌تر را بدون کاهش بار بیماری که فقط با پزشکی پیشگیرانه و بهداشت عمومی قابل دستیابی است، تامین کنیم؟